terça-feira, 12 de maio de 2009

nº 43 Desfeita arqueológica?

Fez uns anos, dando um passeio pelos caminhos da Arousa, fui dar ao conhecido como Agro de Alonso, um pinheiral desde o que se vê o Areoso e o sul da nossa Ria. Procurando uma rocha na que sentar, dei com uma mesa natural, um bloco de granito tronco-cónico ideal para a leitura ou o desenho.
Mas ao dispor-me a subir acima, teve a sensação de que aquele rochedo não podia ser um mais dos muitos que povoam a Arousa. Falei com meu irmão Xoán, e disse-me que não tinha notícias de que nessa tojeira houvera catalogado nenhum resto arqueológico.

Tirei-lhe fotografias e meu irmão, com a intenção de que ficara constância das nossas suspeitas, aventurou-se a qualifica-la no seu livro como ara de sacrifícios. Suponho que achou que o feito de sair publicado este dado num livro, moveria algumas consciências e alguém com competências faria algo.

A semana passada fui pelo Agro de Alonso e encontrei que encostado à suposta ara há um muro que deixou o com principal mas estragou a contorna. Neste caso, as leis de património acho que não podiam ser aplicadas, porque duvido que alguma vez se catalogasse o achado.

Enviei as fotos ao amigo André Pena Graña, perito nestas coisas que disse-me:

-Não me cabe dúvida de que é um outeiro. Outeiro vem de "altarium" e esta palavra a sua vez de "arder".
A maior parte das vezes são rochas com corgos naturais feitos pela erosão. Sobre esses corgos depositavam-se oferendas.

Para que ninguém se esqueça de como era o lugar e nos perguntemos que estamos a fazer mal para que no século XXI continuem a acontecer estas coisas, deito à rede fotos do antes e do depois.

2 comentários:

carlos collazo alejandre. disse...

hola Manolo , chejei ata o teu blo jrasias a un comentario que deixastes no blo do neixon(do que son membro adoptado)e despois de estar lendo no teu fixestesme lembrar de novo a Illa(o meu lujar preferido da nosa ria)a Manolito "Colon" e os seus pais,Lola e Manolo(xa sei que son persoas que conoses)..... Manolo non che quero dar mais a lata quedando a tua disposision pro que che pete.Moitas jrasias polos recordos.

José Luís do Pico Orjais disse...

Desculpa Carlos, mas eu não sou Manolo, sou Pepe, o seu irmão pequeno- Não sei se nos conhecemos, terás que perdoar. A quem sim conheço é o Manolo Colão, e em breve farei um post onde porei umas fotos do grupo de gaitas que formou o seu avó, Fortunato Iglesias, onde estamos eu, meu irmão, Manolo Colão e o velho mestre. Saudações e se estás por Cespão passa-te pelo cole de Targonha, o Brea Segade e falamos.